جورج، یک بیمار دیابتی ۶۵ ساله است که در یک روز هنگام کوتاه کردن ناخن‌های پایش به‌طور تصادفی پوست خود را زخم کرد. برای بیماران دیابتی بهبود زخم می‌تواند به یک مشکل اساسی تبدیل شود. مطمئناً اگر به درمان این زخم رسیدگی نمی‌کرد تنها در عرض چند روز، این آسیب کوچک به یک زخم عفونی بدل می‌شد. اما جالب است بدانید، جورج زخم خود را با عسل درمان کرد. او این درمان خانگی را از مادربزرگ خود یاد گرفته بود و در عرض چند هفته، پا جورج کاملاً خوب شد.
معلوم شد، جورج از یک روش درمانی بهره برده که قرن‌هاست نسل به نسل مورداستفاده قرار می‌گیرد. ۵۰۰۰ سال پیش مصریان باستان از عسل به خاطر خواص ضد میکروبی آن استفاده می‌کردند. ارسطو از عسل برای درمان زخم‌های عمیق استفاده می‌کرد، روشی که هنوز هم در میان قبایل خاصی در آفریقا انجام می‌شود. تحقیقات اخیر نیز توانایی عسل برای مقاومت در برابر باکتری‌ها را تأیید می‌کند.

عسل ممکن است برای درمان زخم خوب باشد، اما آیا مصرف آن بهتر از مصرف قند است؟ عسل و دانه‌های شکر سفید هر دوحاوی گلوکز و فروکتوز هستند. در قند سفید، گلوکز و فروکتوز به هم زنجیرشده‌اند. اما در عسل، فروکتوز و گلوکز جدا از هم هستند. این ممکن است مانند یک تمایز جزئی به نظر برسد، اما تأثیر آن بر بدن ما به روش هضم آن‌ها بستگی دارد. زنجیره گلوکز یا فروکتوز دردانه‌های ریز شکر به بدن ما اجازه می‌دهد تا آن‌ها را به‌سرعت تبدیل به انرژی کند، که این کارمی‌تواند به افزایش قند خون منجر شود. درصورتی‌که، به دلیل فروکتوز جداگانه‌ای که در عسل وجود دارد، فرآیند هضم آن در بدن ما کمی طولانی‌تر انجام می‌شود. این درواقع همان آزادسازی آهسته در جریان خون است.
تفاوت زیادی بین کالری قند و عسل وجود دارد. یک قاشق چای‌خوری شکر تصفیه‌شده دارای ۱۶ کالری هست، درحالی‌کههمین مقدار عسل ۲۲ کالری دارد. بااین‌حال، عسل همچنین شیرین‌تر از قند تصفیه‌ شده است پس بنابراین عسل کمتری برای رسیدن به همان سطح از شیرینی نیاز هست. به‌علاوه عسل حاوی مقدار کمی از ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان است که البته همه آن‌ها توسط پاستوریزاسیون و انبار کردن کاهش میابند.

در مقایسه با شکر، عسل می‌تواند تأثیر مثبتی بر اشتها و قند خون داشته باشد. در یک مطالعه که در ” مجله دانشگاه تغذیه آمریکا” منتشر شد، اثرات عسل و شکر در اشتهای ۱۴ زن، که به‌طور متوسط وزن سالمی داشتند بررسی شد. نیمی از زنان ۴۵۰ کالری از عسل را به‌عنوان بخشی از صبحانه خودمصرف می‌کردند، درحالی‌که گروه دیگر به همان مقدار قند مصرف کرده بودند. زنانی که از عسل به‌عنوان شیرین‌کننده استفاده می‌کردند نسبت به کسانی که قند مصرف می‌کردند دیرتر گرسنه شدند و قند خون پایدارتری داشتند. بنابراین عسل برای ما از همه نظر بهتر از قند است.